Is dit nu winter?!?? Ergens is er een kleine teleurstelling, maar ook hier moeten we maar weer in berusten, is het niet? Het is alweer 2,5 maand geleden dat we onze deuren sloten, de prullenbakken uitsopten en het water af lieten lopen van alles wat maar camping-gerelateerd was. Het begin van die winter maakt altijd een beetje onrustig, want hoe vastomlijnd onze werkzaamheden in de zomer lijken, zo'n drijfzand lijkt het in de winter. We zouden 100.000 dingen kunnen doen, maar waar begin je dan en waar haal je dan ook tegelijkertijd nog weer nieuwe energie uit? Laten we beginnen bij dit beeld:  Soms zitten we even voor de kachel en staren in de vlammen. Dit is altijd een goed moment om te overleggen, plannen te maken, alle zieleroerselen aan de orde te stellen. Hier hebben we de afgelopen tijd veel de revue laten passeren. Zeker toen ik had besloten om toch maar eens naar de huisarts te gaan met die ene moedervlek op mijn rug die ik toch niet helemaal vertrouwde. Haar reactie maakte meteen al duidelijk dat deze beslissing echt niet overbodig was: ik moest van haar het liefst direct naar de dermatoloog. Dus de volgende dag fietste ik met een lichte zenuwknoop in mijn buik naar het ziekenhuis in Zutphen. Natuurlijk raakte ik in de nieuwbouwwijk nog even de weg kwijt, zodat ik me echt hijgend en op de minuut af aan de balie meldde. Na mijn rug getoond te hebben wilde mevrouw de dermatoloog eigenlijk direct tot poliklinische verwijdering van de plek overgaan, maar ja, je mag de eerste twee weken na zoiets niet sporten en fietsen was in haar ogen toch ook sporten. Dus er werd een eerstvolgende mogelijkheid gepland (een week later) en daarbij werd me aangeraden om toch maar niet te gaan googelen op 'melanoom', want dat zou me alleen maar verontrusten. Nou, dat was geruststellend.....
Een week lang kwam er niet superveel meer uit mijn handen dan het hoognodige, want ze hadden me toch wat nerveus gemaakt en we kennen wat verhalen met een melanoom die niet goed afliepen. Je gaat je vanalles in je hoofd halen, het is echt fenomenaal wat negatieve beelden in je hoofd doen met levenslust, energie en alles wat je nodig hebt om je leven te leven! Maar goed, de operatie had plaats, viel eigenlijk best mee, ook de pijn daarna was goed te doen. Het wachten op de uitslag van het onderzoek was vervelender, duurde twee weken. Daar kwam het bericht dat het inderdaad een melanoom was, maar het leek gelukkig wel in alle richtingen afgegrensd, dus niet uitgezaaid. Toch schrijft het protocol dan voor om nog een extra gebied om de plek heen te verwijderen, zodat er met zekerheid kan worden gezegd dat alles weg is. Dit mocht ik op 27 december laten doen en ook daarvan moest ik nog weer twee weken op de uitslag wachten, maar die bleek goed te zijn. Dus vorige week vrijdag liet ik bij de huisarts de 10 hechtingen verwijderen en daar ben ik nu weer vanaf. Alleen nog een wat gevoelige plek op mijn rug, die dat altijd wel zal blijven, want waar ik een litteken heb zitten van een blindedarm-operatie op mijn 13e daar is het ook nog steeds heel gevoelig. Maar opluchting alom dus, heerlijk! Tegelijkertijd kwam bij ons dus wel ook het denk-proces op gang van: hoe ga je hier verder mee om, waarom gaat zoiets bij de een blijkbaar goed en bij de ander dus niet en waarom bij mij dan wel? Moet ik mijn leven anders in gaan richten? Stel dat het toch anders was geweest, hoe had ik dan mijn leven ingericht?? En nog duizend andere dingen schieten door je hoofd en houden je bezig. En ondertussen gaat het leven dus ook gewoon door..... Want we hebben bijvoorbeeld wel heel gezellig kerst gevierd met een mooie bescheiden boom in de kamer!  Ja, sorry, niet hygienisch zo'n kat op tafel, maar ze liggen er zo graag ;-) We aten hier ook weer gezellig met alle familieleden volgens traditie op kerstavond pannenkoeken.
Tijdens de Kerstmarkt in Almen twee weken daarvoor hadden de kinderen onze vier geitjes ook heel Kerstig 'aangekleed'.  Sara en Julia hadden van Kerststofjes die ik nog van oma had halsbandjes met elastiek genaaid, want ze waren gevraagd om de Kerstmarkt van wat levendigheid te voorzien. Dit omdat de gebruikelijke ezels verhinderd waren dit jaar (we hebben niet vernomen wat voor belangrijke afspraak die dan wel hadden, maar het moet belangrijk geweest zijn, want de geitjes willen volgend jaar wel weer, zo leuk was het ;-)
 Ze kregen er een heuse kerststal en heel veel aandacht van iedereen. Ze mochten ook af en toe even over de markt rondlopen met een hele kudde kinderen in hun kielzog, geweldig! Wel jammer dat het dit keer niet sneeuwde zoals twee jaar geleden!!
Maar ook de feestdagen gingen voorbij, Pieter en ik werden allebei weer een jaar ouder, na de kerstvakantie gingen de kinderen weer blij naar school en nu lijken zelfs de dagen alweer wat langer te worden. Sneeuwklokjes en narcissen komen boven de grond uit, maar voor de rest van de tuin gaan we natuurlijk nog wat geduld hebben. En over de tuin is ook nog wat nieuws te vertellen: Nadat Annette ons twee jaar geleden had verlaten bleef de groentetuin weer het onderschoven kind dat het sinds mama er niet meer is ook was. Maar we hebben nu toch weer een nieuwe tuinder gevonden. Hij was hier afgelopen twee jaar al regelmatig om zijn varkens te voeren, maar naast het houden van de varkens - die nu dus ook echt gaan blijven en zelfs misschien gedekt gaan worden zodat er biggies komen!!!!! - gaat Stefan Hanstede hier ook groentes verbouwen om te verkopen aan campinggasten, maar ook aan ieder uit de omgeving die daar behoefte aan heeft!  Dus deze dames kunt u gewoon blijven bezoeken op de Baankreis (de 'beer' die erbij loopt gaat waarschijnlijk nog wel de diepvries in :-(
Over een maand, als het weer meezit, gaat de tuin gespit worden en dan kan Stefan echt aan het werk en hoef ik daar zelf dus even niet meer aan het werk. Ik ga me op allerlei andere dingen richten, we zullen zien!! Nu nog 2,5 maand tot we weer open gaan op vrijdag 3 april. Tot die tijd proberen wij nog het een en ander te doen zodat we weer een fijn kampeerseizoen 2020 in kunnen! Maar vooral ook zullen we proberen wat vaker gewoon even te genieten van hoe mooi het hier is, bijvoorbeeld tijdens zo'n zonsondergang! 
| 