Iedereen zal wel gedacht hebben: Leven ze nog daar op de Baankreis. want de laatste nieuwsbrief was in december, 4 maanden geleden!! Ter geruststelling: jazeker! Maar de prioriteiten lagen blijkbaar even anders. En op het moment dat ik dacht dat ik de nieuwsbrief ging schrijven, begonnen we alweer met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen en vond ik gewoonweg even geen tijd meer. Nu pak ik het moment toch, met een kop verse brandnetelthee, om half acht 's morgens bij de net aangemaakte kachel(want wat zijn de nachten nog koud!!) Nog even niet 'in de versnelling' om straks weer te kunnen beginnen aan een dag decorbouw (en dat verdient misschien wel even wat uitleg)... Net als ik - wanneer ik zoals bijvoorbeeld gisteren, toen er even een vers rijbewijs aangevraagd moest worden in het gemeentehuis in Lochem, wel even een wat nettere broek en trui aantrek om andere mensen onder ogen te komen - moet hier het erf, de receptie, het sanitair, de kampkeuken en grote delen van het terrein weer begaan- en toonbaar gemaakt worden. Want het grote 'Kampeertoneelstuk' gaat weer bijna opgevoerd worden;-)!  In een enkel geval wordt het als negatief gezien als er gezegd wordt dat iemand een toneelstukje opvoert, want vaak staat zo'n optreden dan buiten de realiteit. Maar wij staan er gewoon middenin, ons leven is gewoon opgedeeld in terugkerende 'bedrijven' of 'aktes'. De winter waar we nu nog net in zitten is dan te zien als de pauze, waarin je even bijkomt, even bijpraat om ook het optreden ná de pauze nog beter te laten verlopen, wat scheuren in het kostuum repareert en vervolgens de make-up nog wat bijwerkt, terwijl op het toneel het decor in orde gemaakt wordt. En in die laatste fase zitten we nu, want nog minder dan twee weken!!! We hebben al veel gedaan, bijvoorbeeld de rij notenbomen langs de weg uitgedund.....
 ....en daarna het daaraangrenzende stuk land waar de varkens op liepen weer tot groentetuin omgetoverd. Ook heeft de grasmaaier een grote beurt gekregen, zodat we weer jaren door kunnen met dat lekkere herrieding;-) Verder is er vanalles voorbereid aan de nieuw te bouwen schuur, waaronder het graven van het grootste deel van de fundering en het aanschaffen van een mooie partij tweedehands dakpannen die nu staan te wachten op hun aandeel in het tot stand komen van onze mooie nieuwe kapschuur. De varkens hebben een nieuwe taak gekregen, namelijk het weer van alle kweek ontdoen van een stuk verwaarloosde groentetuin. Hiervoor moest wel eerst een nieuwe omheining gezet worden met een goede klap stroom erop, want anders lopen ze zo naar het dorp of zo.... Maar het gaat hartstikke goed, ze hebben al veel omgewroet en wortels van kweek worden met grote hoeveelheden naar binnen gesmakt. Of ze echt alles weg gaan krijgen weet ik niet, maar het stuk tuin is weer beter bewerkbaar dan eerst!
 En naast dit alles moest er natuurlijk ook vanalles gesnoeid en opgeruimd worden, letterlijk bergen verzet......
Echter geen stress, want het toneelstuk bij ons zit nooit in een heel strak script, net als het leven eigenlijk. Alles loopt zoals het gaat, als de douches maar warm zijn, er wc- papaier is en iedereen maar kan genieten van de rust! En die is al optimaal - met natuurlijk wel de nodige figuranten voor het landelijke gevoel, want de roodborsttapuit, de gekraagde roodstaart en de boerenzwaluwen zijn grotendeels alweer aanwezig, net als de huppelende hazen in het weiland. Ook de bloeiende bomen, zoemend van hommels, bijen en andere insecten doen hun best om het decor mooi te maken. 
Daar genieten we nu dus zelf ook al volop van! Maar gedurende de winter en het startende voorjaar hebben we bijvoorbeeld ook erg genoten van de tijd die we hadden om samen, maar soms ook alleen, wat vaker een wandeling te maken. Soms wat verder weg, maar vaker dichtbij huis. En tijdens een van die wandelingen was ik aan het mijmeren over wat je dan nog meer kunt doen in het leven dan werken - want dat is wat we eigenlijk vooral doen - en grappig genoeg kwam ik vervolgens ook begin 60ers tegen met wie ik ook over dat onderwerp in gesprek kwam. Zij vertelden dat ze een eigen dierenpension hebben, maar dat ze nu ze wat ouder worden gewoon een aantal maanden per jaar de deuren sluiten om wat meer tijd te hebben om gewoon te leven..... En dat is wat je natuurlijk gewoon moet doen - leven! En toevallig is wat wij dan tijdens dat leven graag doen ook gewoon wérken, want door te werken proberen we onze wereld toch een beetje mooier te maken! Dus nu gaan we daar weer mee verder, beetje puinruimen, beetje pimpen en dan gaan we op 18 april wachten tot de gordijnen open gaan en de eerste gasten weer op het toneel verschijnen, tot dan!! | 