In de vorige nieuwsbrief eindigde ik met de regen die weer opgehouden was en dat mijn toch wat doorweekte gemoed daar gelukkig weer van opklaarde. Dus daar waren we gebleven; dat was begin september...... We zijn nu vier maanden verder en wij hebben, net als jullie allemaal waarschijnlijk, sindsdien nog zo verschrikkelijk veel water gezien, dat dat doorweekte gemoed nu welhaast verzopen zal zijn! Maar gek genoeg houden we de moed erin, zeker door af en toe terug te kijken, want in de terugblik zit altijd wel wat positiviteit - daar gaat ie! Wat was het fijn om half september de camping te sluiten en nog wat mooie dagen te hebben om alle camping-gerelateerde zaken op te ruimen en schoon te maken.  De Boshutten weer helemaal leeg, alle gordijntjes gewassen en daarna gestreken, al het beddengoed weer fris in de kist op zolder. De kampkeuken helemaal schoon, alle waterleidingen op de camping af laten lopen en de geiser in de kampkeuken demonteren. Dan het sanitair: we hebben dit jaar alles even flink in het sop gezet en één helft met de hogedrukspuit afgespoten en de andere helft gewoon met een zachte straal water - kijken of dat nog verschil maakt hoe het er volgend voorjaar bijstaat! Alle spullen uit de lades van het afwaseiland, ook hier al het water laten aflopen en alle kranen van de muren om vorstschade te voorkomen (alhoewel ik nu ga geloven dat er nooit meer vorst komt, want wat is het lauw!).
 In dat proces komen we er elke keer achter dat alleen al in deze redelijk overzichtelijke ruimtes zoveel spullen staan, wat een werk! Maar deze klus kwam toch af en toen mochten we weer verder, dat wil zeggen, toen gingen we het een klein beetje rustiger aan doen. De dagelijkse dingen bleven natuurlijk wel, zoals de beestjes! Want nu Sara op Warmonderhof zit en ze maar af en toe een weekend thuiskomt - waarin ze niet altijd meteen zin heeft om vroeg op te staan om de dieren te voeren - komt de verzorging van Bolletje, Minie, Cindy, Patty, Wendy, Jill, Fergus, Streep, Floortje, Marie en Roos voor onze rekening.  Een tijdje geleden stond dit drietal in nog iets minder zompige omstandigheden 's morgens op ons te wachten, maar nu is het wel heel erg baggeren geblazen. Iets verderop is het wat droger, daar heb ik nu de voerbak maar heengesleept, zodat alles wat ze knoeien toch nog een beetje op te slobberen is. De koeien zijn door de nattigheid ook verhuisd. Marrit en haar twee paarden zijn hier vertrokken en de schuilstal die zij had geregeld voor de paarden doet nu dienst als droge voerplaats voor Bolletje en Minie. Dat is wel heel erg nodig gebleken de afgelopen maand! Maar het gekke is dat zodra het weer het ook maar een beetje toelaat, de beesten gewoon weer buiten gaan slapen, dat is blijkbaar toch fijner - zie hoe tevreden ze er bij liggen!!
 De geiten gaan als alles meezit binnenkort verhuizen - naar een paar kilometer verderop bij een oud buurmeisje van me. Sara zegt ze wel weer terug te willen als ze over een paar jaar weer thuiskomt, maar dat zien we dan wel weer....
En er gebeurt natuurlijk meer: ik geloof dat het al bijna tien jaar geleden is dat we bouwtekeningen hebben laten maken voor de nieuwbouw van de lange schuur die tegen het bos aan staat. De schuur die ooit begon als kippenhok, daarna legbatterijenschuur, varkensmesterij, caravanstalling en als laatste houtopslag. Deze schuur was al een heel aantal jaren zo slecht aan het worden dat we bang waren dat hij bij een flinke storm om zou waaien. Dus met deze plannen zijn we nu eindelijk aan de gang gegaan. Maar als een schuur helemaal vol staat met hout, kun je hem niet zomaar afbreken, hij moet eerst leeg! Het heeft vele uren sjouwen, heen en weer rijden met trekker en kar of kruiwagens, zagen en opruimen op andere plekken om daar weer plaats te maken voor wat er elders opgeslagen moest worden gekost, maar we zijn er nu bijna doorheen!  Dit is een beetje het beeld van eind september; Pieter had bijna alle boompjes die langs de schuur groeiden omgehaald, om makkelijker de dakplaten te kunnen verwijderen. Alleen de oude vijg stond er nog, want die was nog zo mooi groen! En zo gingen we stukje bij beetje verder, dakplaat voor dakplaat, spant voor spant verder opruimen binnen. En elke keer als er weer ruimte onder 3 spanten leeg was, dan trok Pieter met de trekker dat deel om, na het zorgvuldig losgezaagd te hebben van de rest!! En eergisteren zag het er zo uit:
 Ondertussen is al het blad van de bomen, staat de hele schuur vol water - en dat is echt niet alleen omdat er geen dak op zit, maar het grondwater staat gewoon enorm hoog! In het laatste stuk dat er nu nog staat ligt nog wel een beetje hout, maar het meeste daarvan is afval, dus dat moet tot brandhout worden gezaagd, of het moet gewoon naar de stort (waar we overigens ook al een paar keer een bezoek hebben gebracht met flink volle karren!) En dan kan het laatste stukje ook om, zodat meteen aan het begin van het nieuwe jaar ons favoriete sloopbedrijf uit Laren al het beton kan komen verwijderen. Het is wel jammer dat alles er door de nattigheid zo troosteloos uit gaat zien; zonder laarzen kom je nu niet ver op ons terrein! Maar over laarzen gesproken: vorige week stond natuurlijk het water in de rivieren heel hoog en dus ook hier in onze eigen Berkel:
 Wie hier bekend is ziet misschien wel waar dit is: op weg naar het witte 'ophaalbruggetje' bij de Velhorst. Dit was vlak voor het einde van de rij lindebomen die in het weiland staat. Daar konden we nog redelijk doorlopen, maar iets verderop moest je echt langzaam waden, want dan zat er nog geen 10 centimeter tussen de bovenkant van mijn laars en het water! Iets verderop ligt het weer wat hoger, waardoor we daar weer snel door konden lopen naar de Berkel, maar die stond echt tot aan zijn randje!
 Je kon dus nog wel over de brug, maar vervolgens rechtsaf over de linkeroever weer richting Spitholterbrug lopen ging niet. Nu, op het moment dat ik dit schrijf, is het water alweer sterk gedaald en lijkt alles weer redelijk normaal. Maar nog niet alle regen is voorbij helaas!
In de groentetuin is het nu ook stilletjes. Freek is al een maand niet meer geweest om iets te doen, wel kwamen sommigen van zijn klantenkring nog eens wat spruiten, boerenkool of palmkool oogsten. Wij hebben ook een aantal keren genoten van die heerlijke boerenkool!! En met Kerst ben ik ook een keer vóór het koken de tuin doorgewandeld en oogstte toen het volgende palet:  Het lijkt niet veel, maar toch kun je vervolgens met toevoeging van wat andere zaken toch nog een prachtige snackschotel maken die we met zijn viertjes heerlijk hebben leeggegeten!
 We waren overigens al vóórdat het echt Kerst werd helemaal in de kerststemming, want we waren op de vrijdag dat de Kerstvakantie begon afgereisd naar Dronten om Sara op te halen van Warmonderhof. Dat hadden we echter niet gedaan als daar niet het jaarlijkse Oberufer Herdersspel opgevoerd zou worden! Elk jaar wordt dat opgevoerd door de tweedejaars studenten, dus Sara deed niet mee, maar dit was al wel een leuk opwarmertje voor volgend jaar. Indrukwekkend om te zien hoe een groep jongvolwassenen waarvan je weet dat ze ook heel vaak echt niet serieus zijn, toch dit bijbelse verhaal vol overtuiging ten tonele kunnen brengen, zingend en wel, chapeau!!
 Nu gaan we straks waarschijnlijk onze Nieuwjaarsrolletjes bakken. De symboliek die daarin zit is mooi, want je hebt de Kniepertjes, de dus niet opgerolde in een wafelijzer gebakken brosse koekjes. In feite het oude jaar dat uitgerold achter je ligt, waarvan je de hele oppervlakte kunt zien. Maar zoals ik ze altijd bak, is dus opgerold, waardoor het Nieuwjaarsrolletjes worden: het meeste is nog verscholen wat er in het verschiet ligt. En dat is maar goed ook! Maar daarbij moeten we met zijn allen zorgen dat we in al het wereldse gedoe, de zorgen en het geweld toch de hoop niet verliezen.
Dus bij deze wensen wij van de Baankreis jullie allemaal een HOOPVOL 2024!!!!!  ...en laat daar dit nu het symbool van zijn, al is dat wel een ander bijbels verhaal ;-)
O ja, en om inderdaad iedereen niet de hoop te ontnemen: wij openen dit jaar op 26 april, dus voor de Paasdagen moeten jullie helaas nog andere plannen maken. Echter, de Meivakantie zal hier weer bruisend beginnen! Als laatste aan een ieder die ons een mooie kerstkaart via mail of postnl stuurde: hartelijk dank daarvoor!!!! Een warme groet uit Almen!! | 